Poesia di Fernando Mella.
Novara, 22 dicembre 2017
Bianca la riva la Nocc da Nadal cunt i giurnaj a pass d’un gal.
Calosci ’nt i pé sü la fioca di chën1, i grand vën a mëssa, mën int la mën.
La campana in alt la cicuna, la nenia dal Nadal la dunduna
smursà dla fioca ’nt i cai par mea disvigè i brav mataj
che ’nt la pëna i sògnan al Bamben; quand finalment a riva la maten,
i tróvan un purtigal a tèsta, dü mandarit, tri wafer, che fèsta,
na pigòta par la surelina ch’la banzissa na bèla vistina,
na bala ’d pèssa par al fradlen, cüsì a mën cunt i scart dal müden,
lavór dla brava zia mea spusà ch’a smëja bón a vegla in cà.
Un bèl meccano par fè l’ingigner, strena dal ziu ch’al fà ’l feruvier.
Sü la stra a passa la strüsa, int al camen al fön al brüsa.
Al capón int al caldar al buja, sül tàval ’gh è al salam dla duja2,
int al cudrö a cosa la pulenta: vüriss ben cun poch e gnenta.
Rusari sgranà cun l’üga passa, int la giurnà dal Bamben ch’al nassa.
Copyright Fernando Mella
Bianca la riva la Nocc da Nadal cunt i giurnaj a pass d’un gal.
Calosci ’nt i pé sü la fioca di chën1, i grand vën a mëssa, mën int la mën.
La campana in alt la cicuna, la nenia dal Nadal la dunduna
smursà dla fioca ’nt i cai par mea disvigè i brav mataj
che ’nt la pëna i sògnan al Bamben; quand finalment a riva la maten,
i tróvan un purtigal a tèsta, dü mandarit, tri wafer, che fèsta,
na pigòta par la surelina ch’la banzissa na bèla vistina,
na bala ’d pèssa par al fradlen, cüsì a mën cunt i scart dal müden,
lavór dla brava zia mea spusà ch’a smëja bón a vegla in cà.
Un bèl meccano par fè l’ingigner, strena dal ziu ch’al fà ’l feruvier.
Sü la stra a passa la strüsa, int al camen al fön al brüsa.
Al capón int al caldar al buja, sül tàval ’gh è al salam dla duja2,
int al cudrö a cosa la pulenta: vüriss ben cun poch e gnenta.
Rusari sgranà cun l’üga passa, int la giurnà dal Bamben ch’al nassa.
Copyright Fernando Mella
Feed RSS
